Kesejahteraan psikologi merupakan sesuatu yang bersifat multidimensional dan didefinisikan dalam pelbagai bentuk (Hupert & So, 2013; Diener et al., 2010). Walaupun secara amnya, tiada definisi tunggal, namun terdapat kesepakatan umum di kalangan sarjana bahawa individu yang sejahtera dari segi psikologinya seharusnya mempunyai mood dan emosi positif (e.g gembira, bahagia, bersemangat); rendah emosi negatif (e.g takut, bimbang); berpuas hati dengan kualiti kehidupannya (umum; khusus seperti pekerjaan; kekeluargaan); dan berfungsi secara positif (memiliki autonomi; makna dan tujuan hidup)

Organisasi berpengaruh seperti OECD (2013) juga turut mentakrifkan kesejahteraan subjektif ini sebagai mengandungi elemen berkaitan emosi; kefungsian; dan kepuasan hidup. Selaras dengan definisi literatur, maka pembangunan Indeks Kesejahteraan Psikologi Malaysia telah mengambil kira penilaian berkaitan emosi, kefungsian individu dan sosial (Hupert & So, 2013; Diener et al., 2010; Seligman, 2011; Galagher et al., 2009; Keyes, 2007; 2005; 2002). Turut dimasukkan juga dalam indeks ialah penilaian terhadap kualiti hidup atau juga dikenali sebagai kepuasan hidup.